Olijven plukken in Toscane: mijn onvergetelijke ervaring

Nooit eerder zag ik zoveel olijfbomen als die ene week in oktober. Oktober staat in Italië in het teken van olijven. Het is de periode dat de kleine bolletjes massaal van de bomen gehaald worden om er de lekkerste olijfolie van te produceren. Ik besloot een paar van mijn Italiaanse vrienden een keertje te helpen…

Die ochtend word ik wakker. Het is nog vroeg, zo zie ik op mijn wekker. 5.30 uur om precies te zijn. Toch voel ik me alweer klaarwakker. Ik open mijn gordijnen. Daar zie ik wat ik nog niet eerder zag deze week: laaghangende mist in de typisch Toscaanse heuvels. Ik zucht. Wat is Toscane toch prachtig… Nog heel even kruip ik terug in bed, maar om 7.00 uur gaat alsnog mijn wekker. Olijven plukken is hard werken en dus vroeg opstaan!

Hard werken in de olijfvelden

Samen met nog enkele andere plukkers kruip ik aan de ontbijttafel. Verse cappuccino’s worden weggezet, net als volle manden met vers brood. Ik ontbijt stevig en voel me snel helemaal wakker worden. Een half uur later trekken we onze kaplaarzen aan en verplaatsen we ons gewapend met ladders en netten naar het olijvenveld. Talloze bomen staan hier op ons te wachten. De een gevulder dan de ander. We beginnen bij een klein, subtiel boompje. “Hier Eliza!” Maria gooit het net naar me. Samen leggen we het onder de boom. Alle hoekjes goed dichtgemaakt. In dit net zullen straks de olijven vallen en opgevangen worden. Na wat onhandige bewegingen ligt het net eindelijk zoals ik wilde. Met krabbertjes begin ik over de takken te strijken. Om me heen vallen de groene en zwarte bolletjes op de grond, in het net. Het ochtendzonnetje schijnt heerlijk op mijn gezicht.

Wanneer de takken voor mij te hoog worden, pak ik een kleine ladder. Ietwat wankel kruip ik de hoogte in, om ook de hogere takken mee te pakken. Maria lacht. “Als het niet lukt, doe ik het wel hoor Eliza!” Ik lach terug. Misschien is dat een beter idee ja… Zo stabiel sta ik hier niet.

Na een paar uur plukken, hoor ik een “Joeee!” in de verte. Daar staat Maria, zwaaiend met pannenlappen. “Mangiare!” Per direct leggen we onze krabbertjes neer en wandelen in de richting van Alessandro. Italiaans eten is een makkelijke lokker. De tafel is gevuld met verschillende pasta’s, kazen en restjes pizza van de vorige avond. Ik schenk ook mijn glaasje maar weer vol en moet bekennen: na dat harde werken smaakt dit nog lekkerder dan anders…

Wil jij ook olijven plukken in deze mooie regio? Bekijk dan mijn adresjes in Toscane.

Wil je vaker leuke reisverhalen en bijzondere tips van mij ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.