Op visite bij een culinaire plekjes op Tenerife

Wanneer ik op reis ben, laat ik me graag verrassen door de lokale keuken van een land. Het gebeurt me regelmatig dat ik locals ontmoet die me de lekkerste gerechten voorschotelen. In Spanje schoof ik op het eiland Tenerife onlangs nog aan bij het restaurant van twee adresjes, waar ik behoorlijk verwend werd…

Smakelijke belevenis bij San Roque

Het plekje San Roque ligt middenin het dorpje Garachico op het eiland Tenerife. De rode muren aan de buitenkant van het hotel brengen een warm, gezellig gevoel teweeg. Eigenaresse Laly is duidelijk blij me weer te zien wanneer ik de binnenplaats oploop. We ontmoetten elkaar eerder deze middag al, waarna ze me trots mijn okergele kamer voor deze week showde. Bij onze kennismaking vertelde ze me dat ik hier vanavond uitgebreid kon dineren. Dat maakte me nieuwsgierig!

Ik schuif aan en al snel schenkt Laly een eerste wijntje voor me in. Ik laat de witte drank in me opnemen. Een bijzondere smaak proef ik, geen doorsnee wit wijntje. Wanneer ik Laly wenk om te vragen wat voor wijn het is, vertelt ze me dat het er één uit de vallei van Orotava op Tenerife is. “Dit is de Tajinaste Blanco seco, Eliza. Straks heb ik nog meer lokale wijntjes voor je!” Laly geniet duidelijk van haar werk als gastvrouw.

Het restaurant van San Roque is de uitgelezen plek om mijn smaakpapillen te testen. Je kunt prima zelf gerechten van de kaart kiezen, maar ik heb Laly gevraagd me te verrassen. Zo begin ik mijn diner met verse vis uit de haven een paar meter verderop. Heerlijk!

Appeltaart met marsepein

Als hoofdgerecht krijg ik van Laly vis uit de Atlantische Oceaan met aardappelpuree, knoflook, rozemarijn en vinaigrette. Alweer een geslaagde gang. Inmiddels heeft Laly me een rode wijn van het eiland ingeschonken. “Je lust nog wel een toetje, toch?” vraagt ze me wanneer ze mijn lege bord meeneemt. “Het toetje kun je eigenlijk niet afslaan, Eliza. Zo lekker!”

Als veelbelovende afsluiter van de avond schotelt Laly me appeltaart met marsepein, yoghurt sorbet en tonkaboon voor. Ik zit inmiddels bomvol. Van de originele gerechten, maar ook van de lokale wijn die rijkelijk vloeide… Ik moet concluderen dat eten bij San Roque een belevenis op zich is. En dat Laly het etentje compleet maakt!

Heerlijke hoogstandjes bij Finca la Hacienda

Langzaamaan heb ik het gevoel dat er écht niets meer bij kan. Ik zit vol, bomvol. Maar Teresa blijft me maar eten voorschotelen. Ik lach. “Nee, hierna past het echt niet meer!” zeg ik haar wanneer ze mijn bord meeneemt. Maar het toetje waarmee ze daarna aan komt lopen ziet er toch ook weer te aantrekkelijk uit om te laten staan…

Eerder deze dag kwam ik aan bij Finca la Hacienda, het plekje van Teresa. Via een smal weggetje reed ik de hoogte in. Toen ik stopte om van het uitzicht te genieten, zag ik het ineens op het gebouw staan: Finca la Hacienda. De plek die ik zocht. In een barretje in het plaatsje Tierra del Trigo ontmoette ik eigenaresse Teresa, waar ze me vertelde dat ik haar finca eens moest zien. “Het is niet moeilijk! Gewoon omhoog rijden.” Na mijn bezoek aan het stadje besloot ik haar advies op te volgen, en ineens stond ik er. Voor dit prachtige plekje, met een eindeloos zicht op de kust van Tenerife.

Wijn uit eigen tuin

Teresa kletst tegen me alsof ze me al jaren kent. Over Tenerife, over hun plekje, over haar verleden… Wanneer de Spaanse keuken aan bod komt, lijkt ze al helemaal niet meer van ophouden te weten. “Ik ben dól op koken!” Ze straalt. “Het leukste aan het runnen van mijn eigen gastenverblijf vind ik misschien nog wel dat ik me kan uitleven in de keuken. Onze gasten zijn soms weleens bang dat ze dik terug naar huis gaan” lacht Teresa. “Dat is natuurlijk niet mijn intentie. Maar het leven is tekort om niet lekker en veel te eten, toch?”

Ik krijg veel lokale gerechten door Teresa voorgeschoteld. De zelf geoogste wijn door Teresa en haar man Baudilio is daar een goed voorbeeld van. Deze vloeit rijkelijk tijdens het diner. “Morgen zetten we de barbecue aan Eliza!” In gedachten zie ik mezelf alweer eindeloos veel eten. Voor nu besluit ik er even mee op te houden en mijn bed op te zoeken. Uitbuiken. Want dat is hard nodig! Ik omhels Teresa en bedank haar. “Als er wat is, roep ons maar! Wij wonen in het huisje naast de finca, dus we zijn altijd dichtbij” verzekert Teresa me. Een fijn idee. “Welterusten Teresa, bedankt voor dit culinaire spektakel!”

Neem zeker ook eens een kijkje tussen mijn andere adresjes op Tenerife.

Wil je vaker leuke reisverhalen en bijzondere tips van mij ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.